Piekeren heeft nooit zin

Piekeren. Jeetje mina wat zit dat veel mensen in de weg. Wat kan het irritant zijn. Dat je ff rustig op je bank zit en even zou kunnen relaxen, maar het lukt weer niet. Want dat piekeren start weer.  Die gedachten gaan op hol in je hoofd. Die beren op de weg die zijn er weer. Die gedachten als heb ik het allemaal wel goed gedaan en wat als dat en dat gaat gebeuren slaan je weer om de oren. Echt ontzettend vermoeiend. Ja toch? En een beetje hard gezegd; ook totaal nutteloos. Ja echt. Heel vaak denken we onbewust dat piekeren zin heeft. Dat het een soort van controle geeft. Want als je er maar lang genoeg over nadenkt… Nou nee hoor. Piekeren an sich heeft nooit zin. Ook al dacht ik zelf vroeger onbewust ook echt dat dat anders was. Lees je met me mee? Ik gun het je. Want dat vergroot de kans dat jij dat eeuwige gepieker ook vaker lekker loslaat. Zodat je vaker rust in je hoofd ervaart en ook gewoon echt kunt ontspannen. Hoe fijn is dat!

Piekeren. Doemdenken. Een enorm vol hoofd.

Ik noem het nu even piekeren. Voor het gemak. Maar misschien herken jij het meer als doemdenken bijvoorbeeld. Of misschien zou jij het als een enorm vol hoofd beschrijven. Mag allemaal. Maar laat ik het nu voor het gemak dus even piekeren noemen. En laat ik nog even een keer benadrukken. Dat piekeren, heeft nooit zin! Piekeren an sich heeft nooit zin. En dat ga ik je nu met een voorbeeld illustreren. Ik ga er hier trouwens even vanuit dat je weet wat piekeren is. Mocht je er echter meer over willen lezen dan kan dat bijvoorbeeld hier. Ok, en dan nu het voorbeeld van piekeren dat ik je beloofd heb;

Even een voorbeeld waarover je kunt piekeren.

Om het wat meer tot je verbeelding te laten spreken, neem ik even een voorbeeld waarover je zou kunnen piekeren. Stel dat jij bang bent dat jij over 1 jaar je baan verliest. Dat je contract dan niet verlengd wordt. Stel dat jij daarover piekert. Dat je dat allemaal continu aan het overdenken bent. Dat dat heel veel door je hoofd spookt. Als je thuis op de bank zit. Of als je in je bed ligt en naar het plafond ligt te staren. Stel dat je dan een hoofd vol gedachten hebt als; ik raak vast mijn baan kwijt over 1 jaar. Wat nou als ik mijn baan dan verlies. Wat nou als dat gebeurt. Ik ben ook eigenlijk helemaal niet goed in mijn werk. En dan verlies ik vast tegen die tijd mijn baan. En wat nou als ik dan geen leuke baan meer vind. Wat nou als ik dan niet genoeg geld meer ga hebben. En wat zal er dan gaan gebeuren. Stel dat je hier veel over nadenkt en piekert. Vanaf dit momoment tot over een jaar. Het moment waarop jij denkt, dan wordt vast mijn contract niet verlengd en dan verlies ik mijn baan.

Stel dat waar jij over piekert waarheid wordt

Kan heh. Stel dat waar jij een jaar lang over piekert, namelijk het verliezen van je baan, echt waarheid wordt. Stel jij hebt je hoofd daar een jaar lang continu over gebroken. Je dacht erover na op de bank terwijl je eigenlijk had kunnen genieten van je vrije tijd met bijvoorbeeld je partner of die fijne netflixseries. Je lag er een jaar lang regelmatig wakker van en sliep er niet altijd even fijn door. Jij interpreteerde bijvoorbeeld een boze blik van je leidinggevende dan natuurlijk ook als ‘bewijs’. “Zie je wel, mn leidinggevende vindt dat ik mijn werk niet goed doe. Zie je wel. Ik ga echt geen vast contract krijgen. Ik verlies volgend jaar dus echt mijn baan.” Eigenlijk heeft het je jaar werken daar, wat je in de kern eigenlijk enorm leuk en leerzaam zou vinden, totaal overschaduwd. En stel je voor dat het dan echt gebeurt. Jij verliest inderdaad je baan, na dat jaar. Heeft het dan zin gehad? Dat piekeren en overdenken? Nee dus. Want je kon het er blijkbaar niet mee voorkomen. Eigenlijk maak je het nu twee keer mee, dat verliezen van die baan. Op het moment dat het echt gebeurt. En het gehele jaar daarvoor al in je hoofd. En nee. Dat helpt je dus niet. Want het gebeurde alsnog. Je kon het met piekeren niet voorkomen. Zonde dus. Het kostte je alleen maar extra energie, waardoor je eigenlijk al moe bent, voor het zich echt voordoet en je er echt mee moet dealen. Eens?

Stel dat waar je een jaar lang over hebt lopen piekeren helemaal niet gebeurt

Stel, dat je net als in het vorige scenario enorm hebt lopen piekeren over dat je vast je baan verliest na een jaar omdat je contract niet verlengd wordt. Stel dat je daardoor zoals ik hierboven heb beschreven dat jaar hebt laten overschaduwen door dat gepieker. En stel dat het na een jaar totaal onnodig blijkt. Je krijgt gewoon je vaste contract. Je mag gewoon blijven. Hoe zonde is het dan dat je je er zo’n zorgen over maakte. Toch? Je had gewoon het afgelopen jaar al enorm kunnen genieten van die toffe baan, die je blijkbaar gewoon mag houden. En je had dus gewoon dat jaar kunnen slapen. Kunnen genieten van je vrije tijd. Van je tijd met je loved ones. Etc. Oftewel, ook in dit scneario heeft piekeren nul zin gehad. Het was gewoon vooral eeuwig zonde van je tijd.

Piekeren heeft echt nooit zin

Echt. Piekeren an sich heeft nooit zin. Misschien denk jij nu. Ja dat zeg je nu wel, maar dat piekeren en overdenken en alle scenario’s overdenken heeft wel zin. Want dan ben ik alles voor. Dan heb ik me er al geestelijk op voorbereid en dan heb ik er minder pijn van, als het dan echt gebeurt. Daar geloof ik niets van. Dan vind je het echt nog steeds heel vervelend als er inderdaad een moment komt dat je die baan verliest.

Wat dan wel zin heeft?

Het enige dat wellicht zin zou kunnen hebben is nadenken over wat er in het ergste geval zou kunnen gebeuren. Om vervolgens te bedenken. Wat kan ik hierin voor mezelf doen? Je zou bijvoorbeeld kunnen denken, ik ga een gesprek met mijn leidinggevende aan over hoe hij of zij vindt dat ik functioneer. En stel dan desnoods ook de vraag met welke zaken jij in zijn of haar optiek nog mag oefenen. En dat je dat dan doet. Dat is constructieve actie. Dan doe je dat en laat je het daarna dus weer los. Want iets anders heeft gewoon echt geen nut. Er oeverloos over nadenken alleen, heeft nooit zin. En kost vooral heel veel energie. Zeker als je zo negatief invult wat er allemaal vast gaat gebeuren.

Van piekeren en overdenken en een vol hoofd naar rust in je hoofd.

Echt. Dat piekeren. Dat overdenken. Dat volle hoofd. Dat hoeft niet zo te blijven. Ik geloof er in dat iedereen hier een stap in kan maken. Tuurlijk, niet iedereen staat op dezelfde plek in zijn of haar leven. En de een zal er nog sneller en nog meer profijt van hebben dan een ander, wellicht. Maar ik geloof er in dat iedereen stappen kan maken en dat dat de moeite waard is. Want laten we eerlijk zijn. Minder piekeren. Meer rust in je hoofd. Dat is heul fijn. Dat levert nogal wat meer rust en genieten op, in je leven. Ja echt. En dat gun ik jou zo. Weet je. Ik probeer altijd zo veel mogelijk tips en inzichten mee te geven in mijn blogs en podcasts en op instagram. Omdat ik je wil helpen, op weg naar je relaxter voelen, in je relaxtere leven. Maar echt, als je echt je leven wilt veranderen en je echt relaxter wilt voelen in de rest van je leven, dan zou ik zeggen, ga verder dan lezen en luisteren van mijn blogs en podcasts. En zorg dat ik je echt even op weg kan helpen. Dat kan via een gratis videobelletje die je lekker makkelijk boekt met twee drukken op de knop. Dat kan hier. Dat zou ik zo mooi vinden! Simpelweg omdat ik het jou gun. Dat je bijvoorbeeld minder zo in je hoofd zit en meer geniet in het moment en het leven zelf. Gewoon als jezelf, met loved ones. In je werk. Altijd eigenlijk. Kan gewoon. Stel het je ff voor. Hoe dat voelt. Zie het even voor je. Hoe fijn je je dan voelt. Hoe je leven er dan uit ziet. En boek dan gewoon lekker makkelijk hier je videobelletje. Zou ik zo mooi vinden! Spreek ik je snel?! Oh ja, en mocht je een fijne gratis tool tof vinden, die je er lekker gemakkelijk ff bij pakt, op het moment dat dat piekeren je weer eens in de weg zit, dan heb ik die ook voor je. Hier vind je ‘m.

Liefs,

Laura